ز بوی زلف تو یک عمر مست و مدهوشم            ز چشم خویش ز داغت همیشه می جوشم

اگر چه نیست نصیب دو دیده ام رویت            ولی خـیـال جـمـال تو می بـرد هـوشـم

منی که سوخته این سینه ام ز سوز فراق            بـیـا و لـحـظـۀ آخـر مـکـن فـرامـوشـم

نبین که غرق سکوتم در این دو روزۀ عمر            پُـر از نـوا و فغـانم اگـر که خـامـوشم

بیا و بـر سـر بـازار و این گـدا بـنـواز            که نقـد جان به هـوای نگـات بفـروشم

به شوق روز وصال تو یوسف زهـرا            به نام نـامی؛ یابن الحسن؛ به چاووشم

بیا و این شب جـمـعه ببـر حـرم جـانـا            که در هوای طواف حـریم شش گوشم

چو نی؛ نوای غم نیـنوا به سینۀ توست            شـبـیـه تان ز غـم جـدتـان سیـه پـوشـم

خـدا گـواست که آبـی اگر که بـردارم            بـدون یـاد لـبـش قـطـره ای نمی نـوشم